زنده ایم هنوز

 سلاممممممممم 

من برگشتم 

 از همه عزیزانی که کامنت گذاشتن و تبریک گفتن بسیار سپاسگزارم.  

ببخشید در حال حاضر نتونستم کامنت ها را پاسخ بدم فقط تایید شدن. 

جالب این بود که اولین کسی که  بعد از عمل پیام داد از دوستان مجازی بود هر چند هنوز فرصت نشده همدیگر را از نزدیک ببینیم .دلژین عزیزم ممنون که به یادم بودی. 

و دوم کامنتی که ساعت ده روز پنجشنبه گذاشته شده آقای علی راد از شما هم ممنونم. 

واقعا داشتن دوستان به این خوبی چقدر لذت بخشه. 

این چند روز خیلی گرفتار بودم. 

عسلکم زردی داشت و چند برابر وقت و انرژی می طلبید. 

عماد تا دیروز باهام ارتباط برقرار نمی کرد .به محبتم جواب نمی داد مریض شد تب کرد و.... 

ولی از دیشب خیلی بهتر شده. 

بعدا دوباره میام و شاید یه پست مفصل از جریانات این چند روز بنویسیم اما الان مادری با دو کودک که هنوز به طور کامل بهبودیش را باز نیافته بیشتر از این نمی تواند بماند . 

به درخواست دوستان عکس نی نی را در ادامه مطلب ببینید.

عکس در بیمارستان 

 

 اینم وقتی چشمای بادومیشو باز کرده